NAD WARTĄ

Przez sporo czasu poruszała się w polityce głównie po drogach podporządkowanych, teraz wjechała na autostradę. Kariera Tomczyk-Iwko od lat biegnie śladami ideowości oraz bycia blisko ludzi. Nie miała szczęścia do współpracowników, którzy swoje merkantylne motywacje przedkładali ponad pracę zespołową. Fot.: LUW Olimpia Tomczyk-Iwko dłogo musiała czekać na to, aż znajdzie się w głównym nurcie lubuskiej polityki. W środowisku dawnych antysystemowców wielu sporo jej zawdzięcza, niewielu w Lubuskiem zdaje sobie sprawę, że nową wicewojewodą lubuskim została głównie dlatego, że jest polityczką prawdziwą – mało w niej fałszu, ściemy, udawania i tego całego zakłamania, które dopadło wiele innych kobiet w regionalnej polityce. Kiedy wszyscy lukrują, kalkulując i planując swoją polityczną przyszłość, O. Tomczyk-Iwko potrafi powiedzieć gorzką prawdę: z wdziękiem, merytorycznie i nie pod publiczkę lub z lizusostwa. Funkcja wicewojewody ma być dla tej ambitnej polityczki wehikułem do jeszcze wi...

Taniec z siekierami w wykonaniu marszałek województwa, to widok w przeszłości rzadki, ale w ostatnim okresie wręcz regularny. Kompletu jej facebookowych ekscesów w odniesieniu do wiceministra Mejzy i prezydenta Kubickiego nie sposób nazwać inaczej, niż tylko upadkiem obyczajów. Odkąd rzecznikiem zarządu województwa został internetowy hejter, na facebookowym wallu marszałek Elżbiety Polak rośnie liczba agresywnych wpisów. Tym samym, kompetentna i bezpośrednia urzędnik oraz samorządowiec, pokazuje gorszą wersję samej siebie. Widać, że wypluwając swoje myśli na temat Łukasza Mejzy i Janusza Kubickiego jest w siódmym niebie. Pierwszy był jej solą w oku od dawna, a drugi od czasu, gdy o mały włos nie pozbawił jej posady. Któryś raz więc słyszymy, że są w województwie rachunki krzywd, które Polak musi koniecznie jakoś wyrównać. Od trzech dni, ale przecież miało to miejsce również wcześniej, jej wall na Facebooku przypomina tarczę strzelniczą. W centrum werbalnych strzałów świeżo u...

Czysto teoretycznie prezesura kluczowego klubu żużlowego w regionie, to przepustka i dobra pozycja startowa w wyścigu o miejsce na politycznych salonach.            Od wielu lat - i na własny rzecz jasna użytek – rozgryzam sens oraz istotę nadwarciańskiej polityki. Bogiem a prawdą, nie mam żadnego rozsądnego objaśnienia jej specyfiki, ale wiem doskonale, że kręci się wokół stadionu żużlowego. Gorzowska polityka jest tak specyficzna, że trudno ją porównać do każdej innej – tej w Zielonej Górze, Szczecinie czy Poznaniu. Mieszkańcom weszło w krew, że mamy polityków innych, bo promieniują czymś nie do przeoczenia, i wcale nie chodzi tu o inteligencję, ani nawet alkohol. Są po prostu inni: ci lokalni, regionalni oraz eksportowi do Warszawy. Trzeba powiedzieć jasno – są przaśni oraz trochę pszenno-buraczani.             Nie chcę się kreować na Wyrocznię Delficką i sędziego w jednym, lecz od dawna świerzbią mnie palce na klawiatur...

Polityczne rekiny w Lubuskiem trzymają się dobrze, ale dawne płotki przybierają już formę ławicy. Polityka przyszłości, to osoby już w niej funkcjonujące, ale również wszyscy ci, którzy jeszcze terminują w drugim szeregu lub znaleźli się na chwilowej odstawce. Kto jest już dzisiaj gwiazdą dymiącą i bez polotu, a kto pokaże pazurki i nieznane talenty? Niektóre typy są już znane. Jest ich sporo i po każdej stronie sceny politycznej. Jedni dymią i smrodzą – ale nie chcą odejść, a inni szykują się do nowych zadań. Poniższy ranking jest subiektywny, dla jednych krzywdzący, a dla innych nobilitujący. Często krytyczny – ale nie można mieć żalu do krytyka polityki, że uprawia ją namiętnie i od dawna. To tak, jakby krytyka sztuki zapytać, dlaczego ją krytykuje. Oczywiście, takich wariatów nie brakuje, a niektórzy nawet grożą pozwami, ale oni ośmieszają się sami. Często uciekają przed wiekiem trumny, albo wizeunkiem z lusterka. Kolejność poniższego rankingu o niczym nie świadczy. Treść nie j...