Przejdź do głównej zawartości

Dni Gorzowa dla wszystkich, a nie tylko "przyjaciół zajączka"...

Strata pieniędzy, impreza jak na wsi, kultura dla mało wymagających, kiczowate atrakce oraz za mało czegoś, kosztem innych. Jeśli ktokolwiek ma wrażenie, że już to słyszał, to ma rację – bo dla wielu „ortodoksów”, wszystko co dzieje się w Gorzowie od listopadowych wyborów jest wiejskie i bez sensu, albo mogłoby się odbyć tylko dzięki poprzednikowi...

...który oczywiście we wszystkim miał rację, ale prezydent Jacek Wójcicki go „przechytrzył” i „ukradł mu” prezydenturę. Teraz zwiększył swoje polityczne portfolio powodów do samozadowolenia, a co za tym dalej idzie – z sukcesem zrealizował Dni Gorzowa na bulwarach, które wybudował eksprezydent Tadeusz Jędrzejczak.

Ta sytuacja zapewnia podstawę do zawierania iście Faustowskich paktów, gdzie nie liczy się dzisiaj, ale wczoraj, a ślepa lojalność jest ważniejsza niż społeczne zadowolenie. Owszem, może to tylko „okładka” – po której nie zależy oceniać całości – ale najwidoczniej w tym mieście, co zresztą jest słuszne, to całkowicie wystarczy.

Tegoroczne „Dni Gorzowa” były prawdziwym świętem mieszkańców, a nie okazją do zaprezentowania nowych kreacji miejskich „pudernic” lub też sposobnością do przybicia „misiaczka” z decydentami. Można się oburzać, że występował „Weekend” i „Endrju”, ale prawda jest taka iż właśnie tego słuchają mieszkańcy.

Ludzie zagłosowali nogami i obecnością, a „Dni Gorzowa” – kolejny już raz po majowych imprezach w „Parku Róż” – okazały się drugą turą wyborów w których urzędujący prezydent Wójcicki otrzymał więcej głosów niż w listopadzie.

Kontrast jest widoczny aż nadto. Kiedy zasłużony dla miasta prezydent Jędrzejczak wolał się wkradać w łaski lokalnych oligarchów – którzy dzisiaj „wypięli się” do niego plecami – organizując dla nich coraz to nowe festiwale próżności, jego następca nadstawił ucha, posłuchał i roztoczył swoim urokiem zwykłych mieszkańców, a nie tuszę prezesa honorowego Władysława Komarnickiego.

Efekt był piorunujacy – mieszkańcy kolejny raz powiedzieli: „Tak, takiego miasta chcemy !”.

Pojawiły się oczywiście głosy niezadowolenia. Dziwne, bo krytyka Wójcickiego przez stronników byłego prezydenta Tadeusza Jędrzejczaka – do których zaliczał i zaliczać się będzie piszący te słowa – jest o tyle nieuzasadniona, że ten pierwszy stał się znakiem nowych czasów, a ten drugi jest „tylko” – choć w rzeczywistości bardzo „” – symbolem czasów, które odchodzą w niepamięć. Czasów konkretu, twardego czynu, ciężkiej pracy i mocnych słów oraz gestów.

Można się zżymać, że „Dni Gorzowa” były możliwe, bo prezydent Jędrzejczak wybudował bulwary nadwarciańskie, ale to wszystko jest bez sensu w konfrontacji z faktem, że na obiad w „Santa Fee”, „Marinero” lub „Livingroom” stać niewielu, a „miękka polityka” Wójcickiego spowodowała, że byli tam wszyscy: pijący piwo za 5 złotych na lewym brzegu Warty ubodzy, a także gustujący w whiskaczu za 100 złotych lanserzy.

Nawet muzyki klasycznej słuchali nie tylko ci, których stać na bilet za 80 złotych do Filharmonii Gorzowskiej, ale także osoby dla których odróżnienie filharmonii od harmonijki, a batuty od bata, jest sporym problemem.

Prezydent Wójcicki to zrozumiał i drugą turę wyborów – czy to się komuś podoba czy nie – wygrał z wynikiem lepszym niż w listopadzie.

Dlaczego ?

Bo miasto musi być zorganizowane dla wszystkich mieszkańców, a nie tylko dla robiących zakupy w zawarciańskim „H&H” lub „New Yorker” oraz zajadająch się przegrzebkami w „Don Giovanni”, by zaraz potem zasiąść w pierwszym rzędzie Filharmonii Gorzowskiej lub na premierze w teatrze J. Osterwy. Prezydent Wójcicki nie jest prorokiem nadwarciańskiego egalitaryzmu, ale doskonale wyczuł społeczne oczekiwania, podczas gdy jego poprzednik był zasmradzany dymem z cygara Władysława Komarnickiego.

Nastroje wśród stronników byłego prezydenta Tadeusza Jędrzejczaka są fatalne, ale on sam nie ma powodów do niezadowolenia, bo swoje zrobił i zasług nikt mu nie odbierze. Zmiany były i będą, bo kończy się Gorzów wielkich pomników i monumentalnych przedsięwzięć na miarę „stolicy województwa”...


...zaczyna się miasto dla ludzi – może gorsze, a może lepsze – ale inne. To należy uszanować...


Popularne posty z tego bloga

Sukces Rafalskiej i początek końca Polak

Z trudem szukać w regionalnych mediach informacji o tym, że największą porażkę w wyborach do Parlamentu Europejskiego poniosła była marszałek województwa, a obecnie posłanka KO, Elżbieta Polak. Jej gwiazda już zgasła, to oczywiste. Elżbieta Polak miała być lokomotywą, okazała się odważnikiem, który – szczególnie w północnej części województwa lubuskiego, mocno Koalicji Europejskiej zaszkodził. Jej wynik w wyborach do Sejmu w 2023 roku -   78 475 głosów, mocno rozochocił liderów partii, którzy uznali, że da radę i zdobędzie dla niej mandat w wyborach europejskich. Miała być nawozem pod polityczną uprawę, lecz nic dobrego z tego nie wyrosło. Marne 42 931 głosów to i tak dużo, ale zbyt mało, aby marzyć o przeżyciu w środowisku, gdzie każdy pragnie jej marginalizacji. W sensie politycznym w województwie lubuskim, była marszałek przedstawia już tylko „wartość śmieciową”: nie pełni żadnych funkcji, nie jest traktowana poważnie, jest gumkowana z partii oraz działalności wład...

Komarnicki chce być kanonizowany ! Ale najpierw celuje honorowego obywatela ...

Były komunistyczny aparatczyk w drodze po kolejne zaszczyty. Lokalni decydenci zastanawiają się,  czy nie będzie to pierwszy krok do żądania koronacji lub rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. Bardziej wtajemniczeni obawiają się nawet, czy rezygnacja z urzędu biskupa diecezjalnego przez Stefana Regmunta, to nie jest pierwszy krok w drodze PZPR-owskiego aktywisty po zaszczyty kościelne...                      ...bo skoro Władysławowi Komarnickiemu nie wystarczają już zaszczyty świeckie, to jest obawa iż sięgnie po te, które dotychczas zagwarantowane były głównie dla duchownych. W tym wieku i tak „ już nie może ”, a żonę bez problemu mógłby umieści ć w klasztorze sióstr klauzurowych w Pniewach. Fakty są takie, że do przewodniczącego Rady Miasta Roberta Surowca wpłynęły cztery wnioski o nadanie W. Komarnickiemu tytułu „ Honorowego Obywatela Gorzowa Wielkpolskiego ” i gdyby nie rozsądek niekt...

Znamy Jerzego i Annę, a teraz jest także Helenka Synowiec

Dzieci z polityką nic wspólnego nie mają, ale gdy w rodzinie wybitnych prawników i znanych polityków pojawia się piękna córka, nie jest to temat obojętny nad Wartą dla nikogo. Mecenas Synowiec ma powody do radości, jego urocza żona i matka Anna jeszcze więcej, a mieszkańcy Gorzowa powinni mieć nadzieję, że za kilkanaście lat, także ich córka mocno dotknie Gorzów swoją obecnością... ...bo choć dzisiaj Helenka Synowiec jest jeszcze osobą nieznaną, to za kilka lat będzie bardzo obserwowaną. Jednych takie podejście irytuje, ale ponad wszelką watpliwość w Gorzowie nikt z nazwiskiem „Synowiec”, nie może być kimś przeciętnym. „ Przedstawiam Wam nowego członka mojej rodziny córeczkę Helenkę – gorzowiankę, która urodziła się 11.10.2016 r, o godz. 8:35 ” – ogłosiła na portalu społecznościowym Anna Synowiec . Ktoś powie, że to nie temat, ale to jest właśnie temat, gdyż nikt z bohaterów nie jest przeciętny: ani ojciec, ani matka, ani nawet córka.          ...