Przejdź do głównej zawartości

Jestem niezależny. To mozliwe !

Każdy polityk chce niezależności mediów i potrafi przytoczyć milion przykładów na to, dlaczego media niezależne nie są. Kiedy jednak niezależny publicysta chce zrealizować  ich wizję, pojawia się problem – głoszący niezależność mają takie same reakcje jak ci, którzy media psują…
Dla niektórych niezależność, to znaczy brak zależności
od innych: napisz źle o innych, ale nie próbuj o mnie i
naszym środowisku, bo wtedy jesteś... zależny
Współczuję zawodowym dziennikarzom i trochę ich rozumiem. Mówiąc wprost – publicystycznie jestem niezależny, ale zaczynam wątpić w niezależność mediów.  Mój „dziennikarski ateizm” wynika z osobistych kontaktów, rozmów, a nawet pyskówek, gdzie cena zawsze jest taka sama … niezależność. Łatwo powiedzieć, trudniej zrealizować. Każdy polityk oczekuje niezależności mediów, ale gdy dziennikarz i publicysta stanie się niezależny i dotknie jego osobistych interesów, to wtedy jest niebezpieczny. Przyjaźń i koleżeństwo ? Ależ owszem, ale pod warunkiem, że będziemy wspólnie wytykać wady innych, a przymykać oko na nasze. Takie jest życie, a kluczowym staje się rola publicystów i obserwatorów - czy dadzą radę być ponad, obok i jakby gdzieś nie do końca wewnątrz ? W mieście wielkości Gorzowa nie jest to łatwe, ale – zapewniam – możliwe. Ja daję radę, a mimo to, kiedy publikuję wywiad z Tomaszem Możejko, to słyszę: „Dał się zbajerować”. Po wywiadzie z prezydentem Tadeuszem Jędrzejczakiem, nawet przyjaciele, komunikują mi newsa iż „dostałem propozycję bycia jego rzecznikiem”. Potem jest wywiad z politykami PiS-u i komentarze, że „wracam na łono prawicy”, a gdy publikuję w „Tylko Gorzów” i prowadzę liderom tej organizacji audycję, to słyszę: „Bachalski go kupił”. Jeśli do tego dodać fajną rozmowę z poseł Krystyną Sibińską i moją krytykę najzdolniejszego związkowca jakiego znam – Jarka Porwicha, a także pochlebne sformułowania pod adresem wojewody Marcina Jabłońskiego, to polityczny bigos już gotowy. Więc proszę zrozumieć jedno:  przede mną jest więcej niż za mną – mam świadomość obaw przeciwników -  ale niezależność cenię sobie bardzo i nie dam sobie przypiąć łatki: „sprzedał się”, „wspiera tego lub tamtego”, „promuje to i owo”; „pewnie zapisał się tam lub tu” lub „napada tego lub tamtego”.  Nie zapisałem się nigdzie… bo ponad siedem tysięcy odslon dziennie zobowiązuje!

Popularne posty z tego bloga

Error. Rzecz o polityce

Rozważając temat polskiej polityki i zachodzących w niej procesów, razem z moim rozmówcą, z wykształcenia informatykiem, zwróciłem uwagę na pewne analogie do działania komputera. W obu przypadkach kluczowym zjawiskiem jest proces. Zarówno w funkcjonowaniu polityki, jak i w systemie komputerowym, procesy są niezmiernie liczne. Procesor nie obsługuje ich jednocześnie, ale przełącza się z procesu na proces, co pozwala na skoordynowanie działań i umożliwia użytkownikowi wykonywanie określonych zadań. W polityce, rolę procesora pełnią politycy, a użytkownikami są obywatele. To oni w wyborach przekazują władzę politykom, aby w określonych procesach, wykonywali powierzone im zadania. Mój rozmówca, informatyk, zwrócił uwagę na fakt, że oprócz procesora, kluczowym elementem w komputerze jest system operacyjny. Dzięki niemu możemy realizować bieżącą kontrolę nad procesami. Jest dla komputera tym, czym dyrygent dla orkiestry: ustala tempo i harmonię między różnymi instrumentami. W komputerze, s

Hardcorowo w Fabryczna 19

To rozmowa dla ludzi o mocnych nerwach: nie ma w niej żadnej struktury i tego wszystkiego, co w normalnych wywiadach być powinno. Poza dyskusją, tu nic nie było udawane, a całość,  to prawdziwa uczta dla ludzi potrafiących zachować dystans. Odczujecie smak ironii, usłyszycie dźwięk śmiechu, zobaczysz błyskotliwe spojrzenia. Ta rozmowa jest symfonią różnorodności, humoru i inteligencji. Ale uwaga! Nie wszyscy powinni to oglądać... Nazwisk nie wymienię...

Co łączy kapitana Schettino z prezesem Bednarkiem?

Francesco Schettino , to kapitan włoskiego wycieczkowca Costa Concordia. Zasłynął tym, że tuż po uderzeniu przez statek w podmorskie skały, zamiast czynnie uczestniczyć w akcji ratowniczej, postanowił go opuścić jako jeden z pierwszych. Choć nie to było jego największą przewiną, ta właśnie sytuacja sprawiła, że w powszechnej opinii określany jest mianem antybohatera. Nie mnie jednego razi postawa prezesa publicznego Radia Zachód, Piotra Bednarka . Choć nie ciążą na nim żadne zarzuty o charakterze prawnym, jak to miało miejsce w przypadku kapitana Schetino, głosy z wewnątrz spółki pozwalają doszukiwać się analogii. Tak Schetino, jak też Bednarek, nie zdali egzaminu w decydującym momencie. Potwierdza się reguła, że wielkość osoby, jego kwalifikacje i umiejętności, a także predyspozycje do zajmowania określonych stanowisk, weryfikowane są w chwilach próby. Można przez całe życie ślizgać się i wykonywać gesty, które sprawiają, że jest się lubianym. Można też robić odwrotnie, wiecznie sta