Przejdź do głównej zawartości

Panowie z PiS przypisali sobie cudze zasługi...

Łatwo przypisywać sobie nie swoje zasługi, gdy właściwi bohaterowie chcą pozostać anonimowi, a sukces nie miał z nimi nic wspólnego. Często bywa tak, że forma i „parcie na szkło”, przebija treść i prawdę…
Przyjacielem jest mi Platon, lecz większą przyjaciółką prawda” – to jedyne co ciśnie się po wysłuchaniu słów moich dwóch ulubionych liderów Prawa i Sprawiedliwości Sebastiana Pieńkowskiego oraz Roberta Jałowego, którzy przypisali sobie sukces w nagłośnieniu – i jak można sądzić zablokowaniu sprawy – tematu Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy. „Dziękujemy radnym gorzowskim, którzy wspólnie podjęli odpowiedni wniosek” - mówił dziarski polityk PiS, ale na rządowej posadzie PO R. Jałowy. „Podjęliśmy działania, aby radni wojewódzcy PiS zablokowali tą uchwałę” – kontynuował niedomówienia radny S. Pieńkowski. Ponieważ obaj panowie niewiele ze sprawą WOMP-u mieli wspólnego, a temat wykrył i nagłośnił blog Nad Wartą, trzeba mocno i stanowczo zaprotestować przeciw nieprawdziwemu i nieuczciwemu przypisywaniu sobie przez liderów PiS nie swoich zasług i powiedzieć prawdę. Gdyby nie pewien polityk Platformy Obywatelskiej, a także szybka reakcja szefa „Solidarności” Jarosława Porwicha, rozmowy pracowników z poseł Krystyną Sibińską, to nikt o sprawie by się nie dowiedział – bo radni uchwał nie czytają lub ich nie rozumieją – a pracownicy zostaliby zwolnieni. Inaczej mówiąc – jeśli komuś dziękować w tym konkretnym temacie, to Platformie Obywatelskiej, gorzowskiej „Solidarności”, a ostatnio radnym Mirosławowi Marcinkiewiczowi oraz Barbarze Kucharskiej. Stop. Koniec. Kropka. Niech młode wilki PiS nauczą się pokory i wrócą do szeregu. I na koniec refleksja: a jak czują się członkowie Rady społecznej WOMP-u, którzy chcieli jego likwidacji: Maciej Nawrocki i Alicja Cegielnik – Osińska – pewnie obrzydliwie głupio zaglądać w lustro, prawda ?

Popularne posty z tego bloga

Error. Rzecz o polityce

Rozważając temat polskiej polityki i zachodzących w niej procesów, razem z moim rozmówcą, z wykształcenia informatykiem, zwróciłem uwagę na pewne analogie do działania komputera. W obu przypadkach kluczowym zjawiskiem jest proces. Zarówno w funkcjonowaniu polityki, jak i w systemie komputerowym, procesy są niezmiernie liczne. Procesor nie obsługuje ich jednocześnie, ale przełącza się z procesu na proces, co pozwala na skoordynowanie działań i umożliwia użytkownikowi wykonywanie określonych zadań. W polityce, rolę procesora pełnią politycy, a użytkownikami są obywatele. To oni w wyborach przekazują władzę politykom, aby w określonych procesach, wykonywali powierzone im zadania. Mój rozmówca, informatyk, zwrócił uwagę na fakt, że oprócz procesora, kluczowym elementem w komputerze jest system operacyjny. Dzięki niemu możemy realizować bieżącą kontrolę nad procesami. Jest dla komputera tym, czym dyrygent dla orkiestry: ustala tempo i harmonię między różnymi instrumentami. W komputerze, s

Hardcorowo w Fabryczna 19

To rozmowa dla ludzi o mocnych nerwach: nie ma w niej żadnej struktury i tego wszystkiego, co w normalnych wywiadach być powinno. Poza dyskusją, tu nic nie było udawane, a całość,  to prawdziwa uczta dla ludzi potrafiących zachować dystans. Odczujecie smak ironii, usłyszycie dźwięk śmiechu, zobaczysz błyskotliwe spojrzenia. Ta rozmowa jest symfonią różnorodności, humoru i inteligencji. Ale uwaga! Nie wszyscy powinni to oglądać... Nazwisk nie wymienię...

Co łączy kapitana Schettino z prezesem Bednarkiem?

Francesco Schettino , to kapitan włoskiego wycieczkowca Costa Concordia. Zasłynął tym, że tuż po uderzeniu przez statek w podmorskie skały, zamiast czynnie uczestniczyć w akcji ratowniczej, postanowił go opuścić jako jeden z pierwszych. Choć nie to było jego największą przewiną, ta właśnie sytuacja sprawiła, że w powszechnej opinii określany jest mianem antybohatera. Nie mnie jednego razi postawa prezesa publicznego Radia Zachód, Piotra Bednarka . Choć nie ciążą na nim żadne zarzuty o charakterze prawnym, jak to miało miejsce w przypadku kapitana Schetino, głosy z wewnątrz spółki pozwalają doszukiwać się analogii. Tak Schetino, jak też Bednarek, nie zdali egzaminu w decydującym momencie. Potwierdza się reguła, że wielkość osoby, jego kwalifikacje i umiejętności, a także predyspozycje do zajmowania określonych stanowisk, weryfikowane są w chwilach próby. Można przez całe życie ślizgać się i wykonywać gesty, które sprawiają, że jest się lubianym. Można też robić odwrotnie, wiecznie sta